De dolfijn in het kort beschreven.

Als wij aan dolfijnen denken denken we misschien wel aan "FLIPPER "

( de dolfijn uit de televisie serie Flipper )
Om de een of andere reden hebben dolfijnen

heel veel aantrekkingkracht op
de mens.

Misschien komt het door hun glimlach,

of misschien omdat ze zo
speels zijn. 

In Dolfinarium zwemmen de tuimelaars ,

de tuimelaar is een zoogdier.

Alleen het leeft in water en niet op het land.

De dolfijn is helemaal aangepast aan
het leven in zee.

Omdat de Tuimelaar een zoogdier is,

geldt voor de Tuimelaar
dat ze levende jongen voortbrengt,

haar jongen zoogt, warmbloedig is, adem 
haalt met longen en behaard is. 

Eten

Tuimelaars eten verschillende soorten vis,

zoals harder, makreel, haring en wijting, en inktvis.

De samenstelling van hun dieet hangt sterk

samen met het gebied waarin ze leven en

met het seizoen.

De hoeveelheid vis die ze eten hangt af

van de soorten vis die ze eten.

Makreel

en haring zijn doorgaans erg vet,

hebben daarom een hogere calorische waarde,

terwijl inktvis juist heel weinig energie oplevert.

Dus om dezelfde hoeveelheid energie

(joules, caloriën) binnen te krijgen moet

een dolfijn veel meer eten als hij veel inktvis eet,

dan wanneer hij hoofdzakelijk makreel

of haring eet.

Een volwassen dolfijn eet gemiddeld 4 tot 9%

van zijn lichaamsgewicht in vis,

 dus een dolfijn van 250 kg zal zo'n

10 tot 22 kg vis per dag eten.

Een dolfijnen kan trouwens niet ruiken,

maar proeven kan een dolfijn wel.

DE VERHOUDING TUSSEN MENS EN DIER

Al heel lang worden dolfijnen door de mens bewonderd.

Ze zijn diepgaand bestudeerd en men heeft ze in dolfinaria tot boeiende attracties afgericht. Bij sommige vissers zijn ze echter gehaat en deze achtervolgen hen dan ook meedogenloos.

Dolfijnen hebben de mens altijd gefascineerd. De oudste muurschildering waarop ze zijn afgebeeld is te vinden in Knossus, op Kreta. Ze dateert van 1500 voor Christus.

Men ziet er gestreepte dolfijnen op, een algemene soort in het westelijk deel van de Middelandse Zee.
Veel dichters en schrijvers beschouwden deze dieren als heilige wezens, reïncarnaties van de menselijke geest en begiftigd met de levenskracht van de oceanen.

De Griekse filosoof Aristoteles (384-322 v.C.) was de eerste die de dolfijnen als zoogdieren beschreef in zijn Historia animalium ('Geschiedenis der dieren'):

'De dolfijn, de walvis en alle andere walvisachtigen - dit wil zeggen de dieren die een ademhalingsopening bezitten op de plaats van de neusgaten - zijn levendbarend.

Alle dieren die levendbarend zijn hebben borsten of uiers, zoals alle dieren die lichaamshaar hebben: de mens, het paard en de walvisachtigen...'.

Aristoteles liet zijn beschrijvende teksten vergezeld gaan van 'waar gebeurde' geschiedenissen; de dolfijnen komen daarin naar voren als zachtmoedige schepsels met een bijna menselijke intelligentie.

De Romeinse geleerde Plinius (23-79 n.C.) beschrijft in zijn Naturalis historia ('natuurlijke geschiedenis') een van de beroemdste gebeurtenissen.

Een jongetje bracht iedere dag brood aan een dolfijn die hij Simo noemde.

Deze liet hem op zijn rug klimmen en bracht hem naar school. Toen het kind ziek werd en stierf, trok de dolfijn zich dit zeer aan.

Enige tijd later vond men het dier dood op het strand.

Jammer genoeg zijn er steeds minder dolfijnen.

Ze raken bijvoorbeeld verstrikt in een net.

Want wij eten tonijn.

En tonijnen zijn meestal in de buurt van dolfijnen.

Als vissers dan een tonijn vangt dan raakt er ook vaak een dolfijn in verstrikt.

Hij probeert zich dan los te rukken maar dan raakt hij nog erger verstrikt in het net met zijn staart.

Daardoor gaan er steeds meer dolfijnen dood.

Ook gaan er steeds meer mensen vissen.

Dan kan de dolfijn bijna geen eten meer vinden.

En dan gaat de dolfijn dood van de honger.

Als dat zo door blijft gaan zijn er daarlijk bijna geen dolfijnen meer .

Alleen nog maar in het dolfinarium.

Je weet dat dolfijnen veel kunnen.

Volgens sommige mensen kunnen dolfijnen zelfs zieke mensen beter maken.

 Het is niet zeker of dat echt zo is, maar steeds meer mensen geloven daarin.

Over de hele wereld doen artsen en hulpverleners experimenten om dit te testen. Experimenten zijn proeven.

Ze laten bijvoorbeeld gehandicapte kinderen met dolfijnen zwemmen. 

Sommige artsen zeggen dat de kinderen opknappen als ze met deze dieren hebben gezwommen.

Dat ze vrolijker zijn en beter kunnen leren.

Ook geloven sommige artsen dat dolfijnen met hun sonar ziektes kunnen genezen.

Mensen die overspannen zijn, zeggen dat ze zich weer rustig voelen na contact met dolfijnen.

Veel andere artsen vinden dit onzin.

Ze denken dat de zieken zich beter voelen, omdat het zo gezellig was bij de dolfijnen.

Intussen wordt de dolfijn steeds populairder.

Er zijn zelfs reisbureaus waar speciale reizen kunt boeken om te gaan zwemmen met dolfijnen.